Υποτίθεται ότι ήταν μια χώρα όπου τα όνειρα γίνονταν πραγματικότητα. Λουσμένη στο φως του ήλιου, όπου ωρίμαζε το κρασί και μεγάλωναν τα σιτηρά. Αλλά μια μέρα, η καταστροφή χτύπησε. Σεισμοί και πλημμύρες την έκαναν να εξαφανιστεί από την επιφάνεια της γης. Τώρα φαίνεται ότι επιτέλους ανακαλύφθηκε. Η μυθική Ατλαντίδα.
Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνα, ο οποίος περιέγραψε για πρώτη φορά την Ατλαντίδα στους διαλόγους του «Τίμαιος» και «Κριτίας», ήταν ένας ισχυρός και προηγμένος πολιτισμός που υπήρχε πριν από χιλιάδες χρόνια πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή, στο σημερινό Στενό του Γιβραλτάρ. Η ευημερούσα αυτή χώρα ήταν ένα νησί μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, πλούσιο σε χρυσό, ασήμι και το μυστηριώδες μέταλλο ορειχάλκος.
Η τεράστια πόλη περιβαλλόταν από ομόκεντρα κανάλια και γέφυρες, δημιουργώντας ένα λαβύρινθο από υδάτινα μονοπάτια που προστάτευαν τους κατοίκους της. Ήταν μια χώρα που κυβερνούσε ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας και όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε αρμονία με τη φύση και την προηγμένη τεχνολογία.
Ωστόσο, όπως λέει και το ρητό: «Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα». Η ειρήνη και η ευτυχία αντικαταστάθηκαν από την υπερηφάνεια, τη δίψα για εξουσία και τη βία. Ο ισχυρός θεός Δίας αποφάσισε λοιπόν να τιμωρήσει τους διεφθαρμένους κατοίκους για τις αμαρτίες τους και να φέρει την καταστροφή στην πατρίδα τους.
Για αιώνες, η Ατλαντίδα παρέμεινε απλώς μια ιστορία που ενέπνεε ποιητές, φιλοσόφους και τυχοδιώκτες. Ωστόσο, σήμερα, χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, οι επιστήμονες καταλήγουν σε νέα ευρήματα που δίνουν πραγματικά περιγράμματα σε αυτόν τον μύθο.
Η μυθική Ατλαντίδα
Ήταν το 1866 όταν εργάτες που έσκαβαν στο νησί της Θήρας βρήκαν περίεργα μεγάλα κομμάτια πέτρας. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που ακολούθησαν αποκάλυψαν μια πέτρινη κατασκευή με προστατευτικό τείχος, ανθρώπινα σκελετούς, πλούσια κεραμική και άλλα αντικείμενα. Κατά τη διάρκεια των επόμενων εκατό χρόνων, ανακαλύφθηκαν περισσότερα ερείπια σπιτιών με τοιχογραφίες και υπολείμματα μνημείων από έναν προηγουμένως άγνωστο προηγμένο πολιτισμό.
Ο καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος του Πανεπιστημίου Αθηνών εκτίμησε ότι αυτά ήταν τα ερείπια μιας αποικίας της κρητικής-μυκηναϊκής κουλτούρας, η οποία θάφτηκε από μια ηφαιστειακή έκρηξη γύρω στο 1500 π.Χ. Αυτή η καταστροφή επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από αναλύσεις δακτυλίων δέντρων, εξέταση πυρήνων γεωτρήσεων από παγετώνες και χρονικά από την Αίγυπτο και την αρχαία Κίνα.
Ο επιστήμονας ήταν λοιπόν πεπεισμένος ότι είχε ανακαλύψει τα ερείπια της μυθικής Ατλαντίδας. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο Πλάτωνας έγραφε ότι υπήρχε γύρω στο 9600 π.Χ. Το χρονικό πλαίσιο απλά δεν ταίριαζε και φαινόταν ότι η θεωρία του καθηγητή θα εξαφανιζόταν όπως και η μυθική χώρα.
Η επιστήμη στα ίχνη
Με την πάροδο των χρόνων, έχουν διατυπωθεί άλλες υποθέσεις για το πού μπορεί να βρισκόταν η Ατλαντίδα. Ωστόσο, οι ερευνητές επιστρέφουν τακτικά στο Αιγαίο Πέλαγος με τη μέθοδο της εξάλειψης. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι μπορεί να μην εξαφανίστηκε τόσο ξαφνικά όσο πιστευόταν προηγουμένως και όπως έγραψε ο Πλάτωνας. Οι τελευταίες γεωλογικές έρευνες, που υποστηρίζονται από δορυφορικές εικόνες και υποβρύχια χαρτογράφηση, υποδηλώνουν ότι η κατάρρευσή της μπορεί να ήταν πολύ πιο σταδιακή.
Σύμφωνα με άλλους ειδικούς, κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου, σε μια περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Κυκλαδικό Οροπέδιο, βρίσκονται τεράστια απομεινάρια μιας αρχαίας ξηράς. Χιλιάδες χρόνια πριν, αυτή η περιοχή ήταν στην πραγματικότητα ένα συνεχές νησί σχεδόν στο μέγεθος της Κρήτης, οι κορυφές του οποίου σήμερα σχηματίζουν τις γνωστές Κυκλάδες.
Πριν από περίπου 12.000 χρόνια, η στάθμη της θάλασσας ήταν περίπου 120 μέτρα χαμηλότερη από ό,τι σήμερα. Ωστόσο, με το τέλος της Εποχής των Παγετώνων η στάθμη του νερού ανέβηκε ραγδαία. Το επίπεδο έδαφος έγινε αδιάβατο και ακατοίκητο. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε με τους σεισμούς που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Η αφήγηση του Πλάτωνα μπορεί να εμπνεύστηκε από πραγματικά γεγονότα, αλλά ως αληθινός συγγραφέας, τα προσάρμοσε στη δική του εικόνα. «Νομίζω ότι δημιούργησε την ιστορία της Ατλαντίδας για να μεταδώσει μερικές από τις φιλοσοφικές του θεωρίες», λέει ο James Romm, καθηγητής κλασικών σπουδών στο Bard College στο Annandale της Νέας Υόρκης.
