Οι εξελίξεις για την 70 η διοργάνωση της Eurovision τρέχουν και η συμμετοχή του Ισραήλ έχει φέρει πονοκέφαλο στην EBU και τους διοργανωτές.

Το μεγαλύτερο πλήγμα, που αυτή τη στιγμή έχει δεχτεί ο μουσικός διαγωνισμός, είναι η αποχώρηση ισχυρών δυνάμενων και χωρών που έχουν αφήσει ιστορία εδώ και δεκαετίες.

Ισπανία, μία από τις Big 5, Ολλανδία, Σλοβενία, Ισλανδία και Ιρλανδία «μποϊκοτάρουν» την Eurovision και θα απουσιάσουν από τους ημιτελικούς και τον τελικό της Βιέννης. Με αφορμή τα παραπάνω, θυμηθήκαμε τις συμμετοχές των εν λόγω χωρών που σχολιάστηκαν, συζητήθηκαν και σήκωσαν την «κούπα» τα προηγούμενα χρόνια.

Ισπανία

Έκανε το ντεμπούτο της το 1961 και από το 1999 ήταν μία από τις υπερδυνάμεις της διοργάνωσης-Big5 με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η χώρα της Ιβηρικής κέρδισε τον διαγωνισμό δύο φορές, πρώτα το 1968 με το τραγούδι «La, la, la» που τραγούδησε η Μασσιέλ και το 1969, όταν το «Vivo cantando» της Σαλομέ κέρδισε σε ισοβαθμία με άλλα 3 τραγούδια. Ο διαγωνισμός στη Μαδρίτη το 1969 είναι η μοναδική φορά, που η Ισπανία φιλοξένησε την εκδήλωση.

Η Ισπανία τερμάτισε, επίσης, δεύτερη στον διαγωνισμό τέσσερις φορές, με την Καρίνα το 1971, τους Mocedades το 1973, τη Μπέτι Μισιέγο το 1979 και την Άναμπελ Κόντε το 1995 και τερμάτισε τρίτη το 1984 με το γκρουπ Bravo.

Ολλανδία

Η Ολλανδία έχει συμμετάσχει στη μουσική διοργάνωση 65 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της ως μία από τις επτά χώρες που αγωνίστηκαν στον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Έχει χάσει μόνο τέσσερις διαγωνισμούς μέχρι σήμερα: δύο φορές επειδή η ημερομηνία του τελικού σύμπιπτε με την Ημέρα Μνήμης των Νεκρών (1985, 1991) και δύο φορές επειδή υποβιβάστηκε λόγω κακών αποτελεσμάτων τα προηγούμενα χρόνια (1995, 2002).

Η Ολλανδία έχει κερδίσει τον διαγωνισμό πέντε φορές, με την Κόρι Μπρόκεν (1957), την Τέντι Σόλτεν (1959), την Λένι Κουρ που μοιράστηκε το βραβείο με άλλες τρεις χώρες (1969), τους Teach-In (1975) και τον Ντάνκαν Λόρενς (2019).

Τα άλλα πέντε κορυφαία αποτελέσματα της χώρας είναι η τέταρτη θέση των Σάντρα Ρίμερ & Ντρις Χόλτεν (1972), η τρίτη θέση των Mouth & MacNeal (1974), η πέμπτη θέση της Μάγκι Μακνίλ (1980), η πέμπτη θέση της Μάρτσα (1987), η τέταρτη θέση της Εντσίλια Ρόμπλεϊ (1998) και η δεύτερη θέση με τους The Common Linnets (2014).

Το 2024 η συμμετοχή της χώρας μονοπώλησε το ενδιαφέρον. Κατά την πρώτη πρόβα τζενεράλε για τον τελικό, ο Ολλανδός εκπρόσωπος Γιόουστ Κλάιν δεν εμφανίστηκε παρά το γεγονός ότι ήταν παρών στην παρέλαση των σημαιών. Ένα δελτίο τύπου της EBU ανέφερε ότι «διερευνούσε ένα περιστατικό που αναφέρθηκε και αφορούσε στον Ολλανδό καλλιτέχνη», καθώς και ότι «δεν θα έκανε πρόβες μέχρι νεοτέρας». Επίσης, δεν ήταν παρών στο σόου της κριτικής επιτροπής και αντ’ αυτού χρησιμοποιήθηκε ηχογράφηση της απόδοσής του από τον δεύτερο ημιτελικό.

Το περιστατικό συνέβη στα παρασκήνια, λίγο μετά την παράσταση του Κλάιν στον δεύτερο ημιτελικό, και αφορούσε σε μια γυναίκα χειριστή κάμερας, η οποία υπέβαλε καταγγελία εναντίον του. Το AVROTROS και ο μητρικός του ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός NPO πραγματοποίησαν συζητήσεις με την EBU, οδηγώντας τελικά την EBU να αποκλείσει την ολλανδική συμμετοχή από τον τελικό.

Ισλανδία

Η Ισλανδία έχει συμμετάσχει στο διαγωνισμό της Eurovision 37 φορές από το ντεμπούτο της το 1986, χάνοντας μόνο δύο διαγωνισμούς από τότε, το 1998 και το 2002, επειδή δεν μπορούσε να συμμετέχει λόγω του ότι τερμάτισε εκτός των θέσεων που θα μπορούσε να προκριθεί τα προηγούμενα χρόνια. Το καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας είναι δύο δεύτερες θέσεις, με τη Σέλμα το 1999 και τη Γιόχαννα το 2009.

Ιρλανδία

Η Ιρλανδία έχει συμμετάσχει στον διαγωνισμό 58 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της το 1965 στη Νάπολη, χάνοντας μόνο τρεις διαγωνισμούς από τότε (1983, 2002 και 2026). Η Ιρλανδία έχει με την Σουηδία ρεκόρ επτά νικών και είναι η μόνη χώρα που έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές (1992, 1993 και 1994).

Τις επτά νίκες της Ιρλανδίας πέτυχαν η Ντάνα με το «All Kinds of Everything» (1970), ο Τζόνι Λόγκαν με το «What's Another Year» (1980) και το «Hold Me Now» (1987), η Λίντα Μάρτιν με το «Why Me» (1992), η Νίαμ Κάβανα με το «In Your Eyes» (1993), οι Πωλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν με το «Rock & Roll Kids» (1994) και η Ιμίαρ Χίνι με το «The Voice» (1996). Ο Τζόνι Λόγκαν είναι ο μόνος ερμηνευτής που κέρδισε δύο φορές και έγραψε επίσης τη νικητήρια συμμετοχή του 1992.

Από 51 εμφανίσεις και 44 τελικούς, η Ιρλανδία έφθασε στην πρώτη δεκάδα 31 φορές και την πρώτη πεντάδα 18 φορές. Μέχρι το 2016, η Ιρλανδία δεν έχει φτάσει την πρώτη πεντάδα από το 1997.

Σλοβενία

Για πρώτη φορά συμμετείχε στον διαγωνισμό το 1993. Έχοντας χάσει μόνο δύο φορές τη διοργάνωση το 1994 και το 2000 λόγω του κανόνα του υποβιβασμού μετά από μια κακή μέση βαθμολογία τη δεκαετία του 1990, το καλύτερο αποτέλεσμα της Σλοβενίας είναι η έβδομη θέση που επιτεύχθηκε σε δύο περιπτώσεις: το 1995 με το «Prisluhni mi» που ερμήνευσε η Ντάρια Σβάιγκερ και το 2001 με τη Νούσα Ντερέντα και το «Energy». Από την εισαγωγή των ημιτελικών το 2004, η Σλοβενία προκρίθηκε στον τελικό σε επτά περιπτώσεις.

Μέχρι το 2022 η Σλοβενία δεν μπήκε στην πρώτη δεκάδα από την έβδομη θέση της, το 2001.