Η δίκη για τον θάνατο του Σήφη Βαλυράκη συνεχίστηκε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας με την κατάθεση ενός μάρτυρα που φέρεται να ήταν αυτόπτης στα γεγονότα. Ο μάρτυρας, επαγγελματίας ψαράς, περιέγραψε αναλυτικά τις κινήσεις του την ημέρα εκείνη αλλά και όσα, σύμφωνα με τον ίδιο, εκτυλίχθηκαν στη θάλασσα.
Όπως εξήγησε, είχε αποφασίσει να μεταβεί στην Ερέτρια για να ελέγξει ποιοι καταστρέφουν το παράκτιο ψάρεμα. «Είχε έρθει πολλές φορές ο Πολυζωίδης και μου έλεγε ότι βουτάνε και χαλάνε το ψάρεμα λιμενικοί και αστυνομικοί… Επειδή μου έλεγε ότι πάει μόνο εκείνος, είπα να πάω εγώ». Τόνισε ότι συνήθιζαν να τον κατηγορούν πως ειδοποιεί το Λιμεναρχείο, γι’ αυτό και την ημέρα εκείνη «είχα αφήσει και το τηλέφωνο στο σπίτι… για να μη πουν ότι ειδοποίησα εγώ».
Πήγε στην περιοχή γύρω στις 11:00–11:30 το πρωί με το μηχανάκι του, το οποίο άφησε «σε κάτι πρασινάδες», και κατευθύνθηκε προς το Πεζονήσι. Εκεί αντιλήφθηκε την παρουσία του Ασημάκου, που «τον ήξερα ότι ψάρευε ερασιτεχνικά». Όπως είπε, έκανε πίσω για να μη γίνει αντιληπτός. Παρατήρησε επίσης «μια γυναίκα που έκανε μπάνιο» και «ένα μηχανάκι ντελίβερι που πιθανόν πήγε σε τσιλιαδόρο να του δώσει καφέ ή κάτι».
Την προσοχή του τράβηξαν στη συνέχεια δύο σκάφη: «Βλέπω το καΐκι από την Αγία Τριάδα… Από τα σπίτια της Ερέτριας ακούστηκε ένας ήχος από κρις κραφτ». Κατά την εκτίμησή του, «το κρις κραφτ δεν πρέπει να δούλευε σωστά η μηχανή του». Το καΐκι, όπως υποστήριξε, «μπήκε μπροστά από το κρις κραφτ και του έκλεισε τον δρόμο… Πλώρη ο ένας, πλώρη κι ο άλλος». Τα δύο σκάφη άρχισαν να κινούνται παράλληλα σε χαμηλή ταχύτητα, σε απόσταση περίπου 150 μέτρων από τη θέση του μάρτυρα.
Όπως κατέθεσε, άκουσε έντονη λογομαχία. Από το καΐκι, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, φώναζαν: «Πού πας; Δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται; Πού πας ρε κωλόγερε; Θα πάρουμε το λιμεναρχείο». Ο χειριστής του μικρού σκάφους απαντούσε: «Να πάρετε το λιμεναρχείο, είναι απόφαση, δεν είναι νόμος». Η αντιπαράθεση κλιμακώθηκε, με τους επιβαίνοντες στο καΐκι να συνεχίζουν «φύγε, γ@%$ τη γυναίκα σου».
Έπειτα, όπως υποστήριξε ο μάρτυρας, είδε έναν από τους άνδρες να αρπάζει ένα κοντάρι: «Ακούμπησε στην τέντα πρώτα και μετά τον χτύπησε στο κεφάλι… Του κατάφερε 2-3 χτυπήματα». Το κοντάρι, μήκους «3,5–4 μέτρων», δεν είχε γάντζο, αλλά, όπως είπε, είναι το εργαλείο που υπάρχει «στα σκάφη για να σπρώχνουμε». Δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα αν τα χτυπήματα βρήκαν το κεφάλι ή τον ώμο, αλλά «πάντως στο πάνω μέρος». Μετά το περιστατικό, το σκάφος με το θύμα άρχισε να κινείται απότομα και «έγειρε κι έπεσε στη θάλασσα». Αρχικά νόμισε ότι οι επιβαίνοντες του καϊκιού θα επιχειρούσαν περισυλλογή, καθώς ένας «ήταν σκυμμένος», αλλά «αυτοί έφυγαν».
Ο μάρτυρας ομολόγησε ότι έφυγε και ο ίδιος: «Φοβήθηκα… όπως και οι άλλοι, δεν ήμουν μόνος». Εξήγησε ότι συχνά παρόμοιες συμπεριφορές συμβαίνουν «παντού». Σε ερώτηση πώς αποφάσισε να καταθέσει, είπε ότι «είχε μαθευτεί το πειρατικό» και είδε στις ειδήσεις ποιος ήταν ο νεκρός. Αρχικά μίλησε μόνο σε έναν γνωστό του, τον οποίο εμπιστευόταν.
Ανέφερε επίσης πως δημοσιοποίησε για πρώτη φορά τα όσα γνώριζε στην τηλεόραση: «Μου είπαν ότι δε θα φαίνομαι… θα είναι αλλοιωμένη η φωνή. Ήθελα να βγει από μέσα μου». Σχετικά με το λόγο που δεν προτίμησε αρχικά να μιλήσει στις Αρχές δήλωσε επιφυλακτικός: «Στο λιμεναρχείο; Μόνο λιμενική αρχή δεν είναι!». Κατά τον ίδιο, στο Λιμεναρχείο Χαλκίδας του έδωσαν να υπογράψει κατάθεση που δεν αποκάλυπτε όσα είδε, λέγοντάς του ότι «πλέον δεν έχει να φοβάται τίποτα». Αργότερα κατέθεσε και στη ΓΑΔΑ και επειδή ένιωσε ασφάλεια, είπε την αλήθεια και όλα όσα είδε εκείνη την ημέρα.
Ισχυρίστηκε ακόμη ότι μετά την επίσημη κατάθεσή του δέχτηκε πιέσεις και οικονομικές προτάσεις: «Ήρθε με ένα τζιπ ένας Β.… μου δείχνει ένα χαρτί που έλεγε 40.000 και μου λέει “αυτά είναι δικά σου για να πεις ότι δεν έγινε τίποτα”… Εγώ δεν πήρα χρήματα». Του προσφέρθηκαν ξανά, αλλά «πάλι είπα όχι… Μου έλεγαν ότι είμαι μ**** που δεν τα παίρνω».
Κλείνοντας, εξήγησε τον λόγο που βρέθηκε εκείνη την ημέρα στην περιοχή: «Για το καλό της αλιείας μας, της παράκτιας… Αστυνομικοί και λιμενικοί έβγαζαν παράκτια λιθρύνους και μας κατέστρεφαν». Όπως είπε, πήγε να δει ποιοι ψαρεύουν παρανόμως, ώστε «σε περίπτωση που έρθουν να κάνουν παρατήρηση σε εμένα να τους πω ότι εσείς τι κάνετε».
Εισαγγελέας: Πώς ακούγατε καθαρά τι έλεγαν από απόσταση και με μηχανές ανοιχτές;
Μάρτυρας: Ήταν στο ρελαντί. Δεν ακουγόταν δυνατά.
Εισαγγελέας: Μετά τι κάνατε εσείς;
Μάρτυρας: Έφυγα! Η γυναίκα που κολυμπούσε και ο Ασημάκης σίγουρα είδαν καλύτερα! Την ίδια μέρα τα είπα στον Πολυζωίδη τον πρόεδρο της Ερέτριας και μου είπε να μη μιλήσω γιατί θα μπλέξω.
