«Για τον άνθρωπο και τον τραγουδοποιό που αποχαιρετάμε σήμερα θα μείνουν πάντα τα συναισθήματα όλων όσοι ταξίδεψαν με τις νότες και τους στίχους του. Κάτι φυσικό αφού, κατά καιρούς, τραγούδησε για τον καθένα από εμάς. Προσωπικά δεν είμαι εδώ μόνο σαν φίλος και σαν θαυμαστής του, αλλά από χρέος προς έναν μεγάλο Έλληνα που έζησε και περιέγραψε μοναδικά τις περιπέτειες του τόπου, αλλά και τις μικρές και τις εικόνες που γέννησε αλλά και τη γεύση που άφησε η εμπειρία τους» δήλωσε στον επικήδειο λόγο του για τον Διονύση Σαββόπουλο ο Πρωθυπουργός.
Από την Μητρόπολη Αθηνών όπου τελείται η εξόδιος ακολουθία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε για τον σπουδαίο τραγουδοποιό που έφυγε από τη ζωή: «Ο “Νιόνιος” σε όλη του τη ζωή συμβάδισε με τη ζωή της χώρας, δίνοντάς μας ώθηση χαράς στις δύσκολες ανηφόρες αλλά και προειδοποιώντας για τις επικίνδυνες κατηφόρες, έχοντας πάντα τη δική του άποψη για τα πράγματα, ανοιχτή αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων».
Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Γι αυτό όπως στη μουσική πέτυχε να φέρει το ροκ κοντά στο έντεχνο και το δημώδες, έτσι και στο κοινωνικό πεδίο από τις οραματικές ιδέες της αριστεράς συναντήθηκε με τον ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης. Δεν θα κρύψω ότι τα λόγια που προσωπικά θα ξεχώριζα από το πλούσιο έργο του είναι από τον Άγγελο Εξάγγελο γιατί αποτελούν ευθύ και δημόσιο λόγο. Πετυχαίνουν να ενώσουν τον ευαίσθητο χώρο της τέχνης με τον πραγματισμό της πολιτικής.
Τα νέα που μάς έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
κι ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας
Γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας
Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και τού ’παμε να φύγει μουδιασμένα
Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μάς πει κανένα.
Μια απόδειξη ότι η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται πολύ πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα».
«Ο Διονύσης δεν αρνήθηκε ποτέ την πρόσκληση της αμφισβήτησης. Έγινε πυροδότης προβληματισμού. και στα δύο αυτά επίπεδα. Πρωτοπόρος στους δρόμους του πενταγράμμου και αιρετικός στα σχόλιά του» δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης σημειώνοντας στη συνέχεια ότι ήταν ένας πατριώτης που αγαπούσε τον τόπο του αληθινά και δεν δέχθηκε ποτέ δημόσια αξιώματα.
«Δεν ήταν μόνο η δημόσια συμπεριφορά του Διονύση που νιώθω να ενώνονται στο πρόσωπό του η Τέχνη και η πολιτική», σημείωσε. Παραθέτοντας ορισμένες λέξεις από το αυτοβιογραφικό του βιβλίο του Διονύση Σαββόπουλου ο Πρωθυπουργός σχολίασε: «”Ο κόσμος με έχει πικράνει τόσο πολύ που λέω να τα παρατήσω όλα. Μετά σκέφτομαι ότι αυτό το επάγγελμα. Ουδείς σε υποχρεωσε. Εσύ αποφάσισες να ζεις με τον κόσμο”. Ένα αντάμωμα που ήταν εξαρχής το όνειρό του. Ήταν σίγουρα μια απόφαση παντοτινή, γιατί με τον κόσμο θα ζει ο Σαββόπουλος στο εξής, ανήκοντας στους λίγους που ενώ ψυχαγωγούν με τον τρόπο τους μας καθορίζουν. Έτσι άλλωστε διεύρυνε τους ορίζοντες των ήχων και των στίχων για να καταστεί ο χρονογράφος του ελληνικού ταξιδιού επί μισό και πλέον αιώνα. Γι αυτό και η κληρονομιά του δεν αποτελεί μονάχα ένα κομμάτι της καλλιτεχνικής μας ιστορίας αλλά και κομμάτι πλέον της συλλογικής μας μνήμης».
Ολοκληρώνοντας τον επικήδειο λόγο του είπε: «Νιόνιο μας, θα σε αποχαιρετίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στο όνομα τόσων γενεών που σφράγισε η διαδρομή σου. Και να σου πω, επίσης, ότι από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου. Θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που ένας νέος πιάνει μια κιθάρα για να κάνει την αλήθεια του μουσική αλλά και σε κάθε συγκυρία που θα μας καλεί να κοιταχτούμε στον εθνικό μας καθρέπτη, με τα καλά μας και τα στραβά μας, για να συμφιλιωθούμε με τους εαυτούς μας, αλλά πάνω απ’ όλα, όμως, για να διακρίνουμε τις ξεχωριστές αρετές των Ελλήνων. Εκείνων που θα σηκώσουν τη ψυχή μας για να δώσουν ρεύμα στην κοινή μας πρόοδο. Να γίνουμε αληθινοί. Αυτός ήταν άλλωστε ο στόχος ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη. Μια παρακαταθήκη που αξίζει να μας οδηγεί και για την οποία, μαζί με το τεράστιο σου μουσικό έργο, θα νιώθουν σίγουρα περήφανοι η αγαπημένη σου Άσπα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου».
