Κάθε μέρα που περνά ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα «θέματα» που πρέπει να λυθούν με την εμφάνιση των ηλεκτρικών. Προβλήματα που σχετίζονται με την διαφορετική φιλοσοφία τους και τα νέα σχεδιαστικά ήθη που έφεραν στην αγορά.

Το διαδίκτυο πήρε φωτιά όταν ένα Rivian R1T βάρους 3.255 κιλών ισοπέδωσε κυριολεκτικά μια μπάρα ασφαλείας αυτοκινητοδρόμου. Τα σχόλια έπεσαν σαν βροχή, στοχεύοντας την προφανή αιτία: το βάρος. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη από όσο φαίνεται.

Σύμφωνα με τους ειδικούς στην κατασκευή και δοκιμή συστημάτων συγκράτησης σε περίπτωση ατυχήματος, το πρόβλημα δεν είναι μόνο το βάρος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα κατανέμουν τη μάζα τους.

Τα περισσότερα συστήματα προστασίας στις άκρες των δρόμων έχουν σχεδιαστεί με βάση δοκιμές σε οχήματα που κυμαίνονται από 1.100 κιλά έως 2.270 κιλά.

Οχήματα όπως το Rivian, το Hummer EV ή το Tesla Cybertruck -με βάρη άνω των 3.000 κιλών– αποτελούν εξαιρέσεις, και η τρέχουσα τεχνολογία προστασίας δεν είναι έτοιμη να τις αντιμετωπίσει.

Όμως υπάρχει και δεύτερη, πιο ύπουλη πτυχή: η χαμηλή κατανομή βάρους των EV. Αντί να συγκεντρώνεται στον εμπρός άξονα όπως στα αυτοκίνητα με κινητήρα εσωτερικής καύσης, η ενέργεια κρούσης στα EV μεταφέρεται πολύ χαμηλά, λόγω των μπαταριών που είναι τοποθετημένες στο πάτωμα.

Αποτέλεσμα; Σε περίπτωση σύγκρουσης, το αυτοκίνητο γλιστράει κάτω από τις μπαριέρες, αντί να “πιαστεί” από αυτές, όπως συνέβη σε δοκιμή με Tesla Model 3.

Αυτό το φαινόμενο αποδυναμώνει κάθε έννοια παθητικής ασφάλειας. Και δεν αφορά μόνο τα σημερινά EV.

Οι μηχανικοί καλούνται να σχεδιάσουν μπαριέρες που να ανταποκρίνονται σε ένα ολοένα πιο ετερόκλητο στόλο, από παλιά hatchbacks έως βαριά ηλεκτρικά pick-up. Σε έναν τέτοιο κόσμο, η “μία μπαριέρα για όλα” προσέγγιση δείχνει πια ανεπαρκής.

Η επόμενη γενιά προστασίας στους δρόμους πρέπει να επανεφεύρει την ίδια την λογική λειτουργία της έτσι ώστε να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς.