Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΕΑΡ έχει περάσει από «40 κύματα», όμως κάθε επεισόδιο αυτής της θερμής σχέσης φαίνεται να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς.

Κοινός βηματισμός

Οι δύο στιγμές «κοινού βηματισμού» ανάμεσα στα δύο κόμματα που επετεύχθησαν μόλις τις τελευταίες εβδομάδες έχουν αναζωπυρώσει τις θεωρίες περί επανένωσης.

Η πιο πρόσφατη κοινή πρωτοβουλία ήταν τροπολογία που κατέθεσαν την περασμένη εβδομάδα τα δύο κόμματα για την επαναφορά της 13ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, για την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, αλλά και για την ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε προηγηθεί η κοινή πρόταση σύστασης προανακριτικής για τους πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη.

Η πρόταση είχε προκαλέσει έκπληξη καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα των πρώην συντρόφων, ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Τον Απρίλιο η ΚΕ της ΝΕΑΡ είχε λάβει απόφαση περί μη συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πιο πρόσφατα, είχε συντελεστεί το επεισοδιακό «ναυάγιο» με την πρόταση σύστασης προανακριτικής για την τραγωδία των Τεμπών.

Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι αν και οι σχέσεις μεταξύ του συνόλου των δύο κομμάτων δεν έχουν αποκατασταθεί πλήρως, η συνεννόηση έχει αρχίσει να χτίζεται και δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, θα έχει καλλιεργηθεί ένα κλίμα συμπόρευσης. Η οριστική συνεργασία ίσως αργήσει να πραγματοποιηθεί, ωστόσο οι πληροφορίες συνηγορούν ότι από τον Σεπτέμβριο οι κοινές πρωτοβουλίες θα πολλαπλασιαστούν, έτσι ώστε κάθε ενδεχόμενη συμπόρευση να προκύψει πιο «φυσικά» και όχι ως αποτέλεσμα συμφωνιών μεταξύ ηγεσιών.

Πώς θα επηρεαστεί το ΠΑΣΟΚ

Βασικός χαμένος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι φυσικά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κινδυνεύει να εκπέσει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην οποία άλλωστε είχε βρεθεί μετά τη διπλή διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η ΚΟ του οποίου δεν μπόρεσε να αντέξει την αποχώρηση των βουλευτών της ΝΕΑΡ και των «κασσελίστας» μέσα στην ίδια κοινοβουλευτική περίοδο.

Η Χαριλάου Τρικούπη, γνωρίζοντας ότι το ενδεχόμενο της επανένωσης των δύο ΚΟ είναι υπαρκτό, επιχειρεί να ενισχύσει τη δική της παρουσία στη Βουλή, έτσι ώστε, ακόμη και αν υπάρξει συμφωνία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ, αυτή να μην επηρεάσει τις σημερινές κοινοβουλευτικές ισορροπίες.

Σε αυτό το πλαίσιο έγκειται και η ένταξη στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ της Ράνιας Θρασκιά και του Πέτρου Παππά, ενώ πληροφορίες θέλουν και άλλους ανεξάρτητους βουλευτές, προερχόμενους κατά κύριο λόγο από τον ΣΥΡΙΖΑ, να βρίσκονται στο «μεταγραφικό ραντάρ» της Χαριλάου Τρικούπη. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ άλλωστε επενδύουν και στο ενδεχόμενο η ΝΕΑΡ να μη μεταπηδήσει συνολικά στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς δεν φαίνεται όλα της τα στελέχη να βλέπουν θετικά μια τέτοια κίνηση, ούτε και να τους θέλουν όλους πίσω στον ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά, σε συνθήκες όπου θα εξαρτάται η πολιτική επιβίωση πολλών, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εξ’ αρχής ποιες θα είναι οι προσωπικές αποφάσεις των στελεχών.

Στοίχημα η αξιωματική αντιπολίτευση

Από την άλλη, όσο κι αν η κυβέρνηση ξορκίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το 2026 δεν αποκλείεται να είναι και εκλογική χρονιά. Συνεπώς, το να βρίσκονται τα στελέχη των δύο κομμάτων σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να είναι ένα από τα στοιχεία που θα καθορίσουν την εκλογική τους επιτυχία ή αποτυχία.

Ο παράγοντας Τσίπρας

Ωστόσο, όλες αυτές οι συζητήσεις γίνονται με τα επιτελεία να λαμβάνουν ως δεδομένη τη σημερινή συνθήκη. Κι αυτό γιατί ενώ γίνονται αυτές οι συζητήσεις, το ζήτημα του αν θα ενεργοποιηθεί πολιτικά η κρίσιμη μεταβλητή που λέγεται Αλέξης Τσίπρας, παραμένει άγνωστο για όλους.

Υπάρχουν σενάρια, θεωρίες, εκτιμήσεις, μέχρι και στοιχήματα για το αν και πότε ο Αλέξης Τσίπρας θα θελήσει να κινηθεί ξανά στην κεντρική πολιτική σκηνή, ωστόσο βεβαιότητες δε φαίνεται να έχει κανείς. Για τον λόγο αυτόν όλα τα σενάρια για συνεργασία των δύο κομμάτων γίνεται υπό την αίρεση μιας ενδεχόμενης σημαντικής πολιτικής κίνησης από τον Αλέξη Τσίπρα.

Στην περίπτωση αυτή, είναι δεδομένο ότι θα δούμε τις ενδεχόμενες συμμαχίες, όχι κατ’ ανάγκη να ναυαγούν, αλλά να μπαίνουν σε νέες βάσεις που θα εξαρτηθούν και από την πολιτική φύση του όποιου νέου εγχειρήματος.