Στον ανακριτή Πάτρας αναμένεται οδηγείται την Κυριακή η καθ’ ομολογίαν παιδοκτόνος, Ειρήνη Μουρτζούκου. Η 25χρονη ομολόγησε πως σκότωσε 4 βρέφη – τη μικρότερη αδελφή της, τα δύο παιδιά της και το παιδί μιας φίλης της.

Για τον θάνατο του μικρού Παναγιώτη, η κατηγορούμενη αρνείται κάθε εμπλοκή.

Η απολογία της αναμένεται να είναι πολύωρη. Μετά την ομολογία της, τα στελέχη της ΕΛΑΣ συνεχίζουν με την ίδια προσέγγιση ώστε να διαλευκανθεί και ο θάνατος του μικρού Παναγιώτη.

Ο Δημήτρης Γαλεντέρης, ιατροδικαστής τονίζει ότι «αυτή η υπόθεση έφτασε σε σύλληψη και ομολογία με απόφαση του εισαγγελέα να πετάξει έξω τους ιατροδικαστές από τη διερεύνηση. Για μας η αλήθεια ήταν προφανής από την αρχή. Εγώ με το που πήρα την υπόθεση της Κατερίνας το πρώτο πράγμα όπου είπα είναι ότι εδώ έχουμε βασικά στοιχεία ανθρωποκτονίας και θα πρέπει να διερευνηθεί και να αποκλειστεί αυτή η περίπτωση».

Δύο γυναίκες αστυνομικοί του τμήματος ανθρωποκτονιών της ΕΛ.ΑΣ ήταν αυτές, οι οποίες ξεκλείδωσαν την 25χρονη και απέσπασαν την ομολογία της για τους θανάτους των 4 βρεφών. Ωστόσο η ειρήνη Μουρτζούκου για το θάνατο του μικρού Παναγιωτάκη μέχρι στιγμής αρνείται πεισματικά να δώσει την οποιαδήποτε πληροφορία.

Η καθ’ ομολογίαν παιδοκτόνος έχει αναφερθεί στην ιδιαίτερα τεταμένη σχέση που διατηρούσε με τη μητέρα της, η οποία από το Νοέμβριο του 2024, είχε στραφεί εναντίον της κόρης της. Μάλιστα αναμένεται ότι θα αναζητήσει τυχόν ευθύνες και προς τους κρατικούς λειτουργούς.

Η συνήγορος της μητέρας της Ειρήνης Μουρτζούκου, τόνισε ότι «όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και ιδίως μετά το θάνατο του Παναγιωτάκη η ίδια εξέφρασε τα υπόνοιές της και απευθύνθηκε στις αρχές είναι από την πρώτη στιγμή σε συνεργασία με τις αρχές έχει καταθέσει και το ίδιο θα κάνει και τώρα».

Τα πορίσματα 4 εμπειρογνώμων διαφόρων ειδικοτήτων, αλλά και οι 80 μαρτυρικές καταθέσεις που είχαν λάβει αστυνομικοί της Ασφάλειας ήταν συντριπτικά εναντίον της 25χρονης, καθώς προέκυπτε ότι τα παιδιά, αντίθετα από τις ιατροδικαστικές εκθέσεις δεν είχαν χάσει τη ζωή τους από παθολογικά αίτια αλλά ήταν θύματα εγκληματικής ενέργειας.

Για το λόγο αυτό έχει διατχθεί και η κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών σε βάρος ιατροδικαστών που υπηρέτησαν στην Ιατροδικαστική Υπηρεσίας Πατρών.

Πού εστιάζουν οι αρχές

Την ίδια ώρα, οι Αρχές εστιάζουν στον θάνατο του Παναγιωτάκη, ενώ μέχρι τότε υπάρχει ένας ιδιότυπος αγώνας με τον χρόνο σε σχέση με τους αστυνομικούς, οι οποίοι προσπαθούν να «ξεκλειδώσουν» ακόμα περισσότερο την 25χρονη, προκειμένου να δουν αν θα μπορέσουν να αποσπάσουν μια ομολογία και για το τι έχει συμβεί με το πέμπτο βρέφος της συγκεκριμένης υπόθεσης, τον Παναγιωτάκη.

Έτσι λοιπόν, με βάση την κατάθεση την οποία είχε δώσει, αναμένεται να δούμε τι θα υποστηρίξει και αν θα κρατήσει την ίδια στάση που είχε και στους αστυνομικούς και τα όσα υποστήριξε, μιας και εκεί θα πρέπει να δώσει απαντήσεις και στην ανακρίτρια για το πώς έγιναν οι δολοφονίες αυτές, πώς αφαίρεσε δηλαδή τη ζωή των παιδιών. Αυτό είναι ένα σημείο το οποίο δεν το έχει αναφέρει η ίδια, καθώς λέει ότι δεν θυμάται τα δευτερόλεπτα εκείνα και το πώς ακριβώς έδρασε.

Αναμένεται να δούμε αν θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τις αρχές, με τον συνήγορό της να αναφέρει πως αναμένονται σοκαριστικές αποκαλύψεις στην επίσημη κατάθεση.

Το ψυχολογικό της προφίλ: «Κατακερματισμένος μητρικός δεσμός και κοινωνική σιωπή πίσω από τις παιδοκτονίες»

«Υπάρχει ένα κοινό μοτίβο: μητέρες που δολοφονούν τα παιδιά τους, το ένα μετά το άλλο», τόνισε η σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων Κική Μερτζάνη, μιλώντας στο ΕΡΤNews και τον Δημήτρη Κοτταρίδη, για τις δύο υποθέσεις παιδοκτονίας που συγκλόνισαν τη χώρα. Όπως επισήμανε, «ο μητρικός δεσμός έχει κατακερματιστεί. Δεν υπάρχει. Από τη στιγμή που αυτό συμβαίνει, αναδύεται το μίσος και ο φθόνος — να σκοτώσω μέχρι αφανισμού».

Σύμφωνα με την κ. Μερτζάνη, οι περιπτώσεις Πισπιρίγκου και Μουρτζούκου δεν μπορούν να ερμηνευτούν με έναν ενιαίο ψυχολογικό όρο ή διάγνωση, καθώς «το φαινόμενο της παιδοκτονίας είναι πολυδιάστατο», αλλά αναδεικνύουν βαθιές διαταραχές στον δεσμό μητέρας–παιδιού και «σιωπηλές» κοινωνικές δυναμικές. «Κανένα παιδί δεν γεννιέται δολοφόνος. Το περιβάλλον, η σιωπή και τα τραύματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα», εξήγησε.

Αναφερόμενη στην κοινωνική ανοχή, υπογράμμισε ότι «δεν είναι ότι δεν φαίνονται τα σημάδια. Δεν τους δίνουμε σημασία» και χαρακτήρισε «κανονικότητα» για τέτοιες οικογένειες τα έντονα συναισθήματα φόβου, θυμού, οργής και μίσους.

Από την πλευρά του, ο ποινικολόγος Γιάννης Βλάχος επεσήμανε ότι η ιδανική εικόνα της ελληνικής οικογένειας δεν ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα. Όπως τόνισε, «ο θεσμός της οικογένειας είναι πολυεπίπεδος και μπορεί να γεννά συγκρούσεις, εντάσεις, ακόμη και παθολογίες. Πρέπει να φύγουμε από το στερεότυπο της εξιδανικευμένης οικογένειας».

Ο ίδιος ζήτησε να ενισχυθούν οι σχολικές και κοινωνικές δομές παρακολούθησης παιδιών με αποκλίνουσες συμπεριφορές, επισημαίνοντας ότι «το να αποφύγουμε ένα φονικό μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας κρεβατοκάμαρας, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι εξαιρετικά δύσκολο».

Η κ. Μερτζάνη συμπλήρωσε πως η ευθύνη της κοινωνίας δεν εξαντλείται στην καταδίκη του εγκλήματος: «Πρέπει να αναρωτηθούμε πού ήμασταν πριν την πράξη. Όταν κατακερματίζεται ο μητρικός δεσμός και αναδύεται το μίσος, φτάνουμε στον αφανισμό του άλλου ατόμου».

Τέλος, ο Γιάννης Βλάχος υπενθύμισε την πίεση που δέχονται οι οικογένειες σήμερα και επικαλέστηκε στοιχεία του «Χαμόγελου του Παιδιού», σύμφωνα με τα οποία οι καταγγελίες για βία κατά παιδιών το πρώτο εξάμηνο του 2025 αυξήθηκαν κατά 300%: «Αυτό θα έπρεπε να μας έχει ήδη χτυπήσει καμπανάκι», κατέληξε.