Ευκαιρία αμφισβήτησης του δολαρίου «βλέπει» η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία σε πρόσφατο άρθρό της στους Financial Times, επεσήμανε τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του ευρώ, το οποίο προωθεί ως εναλλακτική λύση έναντι του δολαρίου, στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η Λαγκάρντ περιέγραψε τη βαθιά αλλαγή στην παγκόσμια τάξη και τον άνευ προηγουμένου ρυθμό αλλαγής στον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας τάξης και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Ανέφερε τον προστατευτισμό, τη σκέψη μηδενικού αθροίσματος και τα διμερή παιχνίδια ισχύος ως τις δυνάμεις που διαμορφώνουν το παγκόσμιο εμπόριο.

Το ευρώ έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη στάθμιση μεταξύ των παγκόσμιων συναλλαγματικών αποθεμάτων, αντιπροσωπεύοντας το 20% του συνόλου, σε σύγκριση με το 58% του δολαρίου.

Το κλείσιμο αυτού του χάσματος θα αποφέρει τεράστια οφέλη στην ευρωζώνη μειώνοντας τόσο το κόστος δανεισμού, όσο και τη μεταβλητότητα του νομίσματος και απομονώνοντάς την από αυτό που η Λαγκάρντ χαρακτήρισε διπλωματικά ως «καταναγκαστικά μέτρα», κάτι που δεν συμβαίνει επί του παρόντος. Αντ ‘αυτού, οι επενδυτές που αποδολαριοποιούνται στρέφονται στον χρυσό για διαφοροποίηση

Προκειμένου το ευρώ να αποκτήσει μεγαλύτερη προβολή και να απολαύσει αυτό που ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ως υπουργός Οικονομικών αποκάλεσε «υπερβολικό προνόμιο» του καθεστώτος αποθεματικού νομίσματος, η Λαγκάρντ υπογράμμισε τις αναγκαίες βελτιώσεις. Η Λαγκάρντ προώθησε ισχυρούς θεσμούς ως τους απόλυτους εγγυητές της εμπιστοσύνης των επενδυτών.

Πρώτον, η Ευρώπη πρέπει να αποδειχθεί ισχυρός και αξιόπιστος σύμμαχος. Αναγνωρίζοντας αυτή την επιτακτική ανάγκη, η περιοχή έχει δεσμευτεί για μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες και ανοικοδόμηση της λεγόμενης σκληρής ισχύος της για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης.

Δεύτερον, η Ευρώπη πρέπει να ενισχύσει την οικονομία της, εστιάζοντας στην ανάπτυξη, τις βαθιές και αξιόπιστες αγορές και τα περιουσιακά στοιχεία υψηλής ποιότητας για την προσέλκυση κεφαλαίων. Επί του παρόντος, οι οικονομικές επιδόσεις της Ευρώπης είναι αναιμικές και η προσφορά ομολόγων υψηλής ποιότητας στα οποία οι επενδυτές μπορούν να σταθμεύσουν με ασφάλεια κεφάλαια είναι ελλιπής.

Η Λαγκάρντ τάχθηκε υπέρ της ολοκλήρωσης της ενιαίας αγοράς, της ενοποίησης των κεφαλαιαγορών και της μείωσης της γραφειοκρατίας. Η συνεργασία μεταξύ στρατηγικών βιομηχανιών και η χρηματοδότησή τους θα αυξήσει επίσης την ελκυστικότητα της Ευρώπης ως οικονομικού συνασπισμού.

Τέλος, η Λαγκάρντ προώθησε ισχυρούς θεσμούς ως τους απόλυτους εγγυητές της εμπιστοσύνης των επενδυτών. Μπορεί να είχε κατά νου συγκρίσεις όταν καυχιόταν για τους ελέγχους και τις ισορροπίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ασφάλεια πολιτικής, τον σεβασμό του κράτους δικαίου και την ανεξαρτησία των βασικών θεσμικών οργάνων.

Αυτά τα πλεονεκτήματα, ωστόσο, απαιτούν μια τελευταία μεταρρύθμιση της Ευρώπης για να τα ενισχύσουν. «Ένα μόνο βέτο δεν πρέπει πλέον να επιτρέπεται να σταθεί εμπόδιο στα συλλογικά συμφέροντα των άλλων 26 κρατών μελών», έγραψε. Η άρση αυτού του εμποδίου στη λήψη αποφάσεων θα επιτρέψει ίσως, είπε, στην ΕΕ να αδράξει την «παγκόσμια στιγμή του ευρώ».