Στην Ανταρκτική, ο πληθυσμός των αυτοκρατορικών πιγκουίνων μειώνεται με ταχύτερο ρυθμό από τον αναμενόμενο.

Συγκεκριμένα έχει μειωθεί κατά 22% σε μόλις 15 χρόνια και εκτιμάται ότι θα μπορούσε το είδος να εξαφανιστεί έως το 2100 .

Ο συναγερμός σήμανε από μια μελέτη με επικεφαλής τον Peter Fretwell της Βρετανικής Υπηρεσίας Ανταρκτικής και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications: Earth & Environment, η οποία ανέλυσε αποικίες πιγκουίνων μέσω δορυφορικών εικόνων που ελήφθησαν μεταξύ 2009 και 2024 .

Η απογραφή των πιγκουίνων δεν είναι εύκολη υπόθεση, λόγω των σκληρών κλιματικών συνθηκών της Ανταρκτικής και της απεραντοσύνης των χώρων, και για αυτόν τον λόγο οι δορυφορικές εικόνες είναι απαραίτητες, φωτογραφίες που μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε τις αποικίες και να εκτιμήσουμε τον αριθμό των ατόμων που υπάρχουν.

Η έρευνα ξεκίνησε το 2009 και έκτοτε επαναλαμβάνεται κυκλικά σε μια περιοχή της Δυτικής Ανταρκτικής που έχει πλάτος 2,8 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα και η οποία περιλαμβάνει την Ανταρκτική Χερσόνησο και τις ακτές των θαλασσών που την περιβάλλουν: τη Θάλασσα Weddell και τη Θάλασσα Bellingshausen.

Ανησυχία από το 2018

Το 2018, τα δεδομένα κατέγραψαν μια ανησυχητική κατάρρευση σχεδόν 10% του πληθυσμού των αυτοκρατορικών πιγκουίνων, κυρίως από τη μείωση του αριθμού των εβδομάδων των θαλάσσιων πάγων πριν από το λιώσιμο του καλοκαιριού, συνθήκη που είναι απαραίτητη για τους πιγκουίνους, οι οποίοι τους επιλέγουν για να φωλιάζουν και να μεγαλώνουν τα μικρά τους .

Τα νέα δεδομένα, για το 2024 , δείχνουν ότι ο πληθυσμός των αυτοκρατορικών πιγκουίνων έχει σημειώσει μέση μείωση 1,6% ετησίως , ή 22% σε διάστημα 15 ετών , ακολουθώντας μια χειρότερη τάση από την αναμενόμενη.

Η περιοχή που αναλύεται δεν είναι η Ανταρκτική στο σύνολό της, αλλά θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές και σημαντικές για αυτά τα ζώα. Δραματικοί αριθμοί που ωθούν τους ερευνητές να φοβούνται την πιθανή εξαφάνιση αυτού του εμβληματικού είδους έως το 2100.