Με ρυθμούς όλο και μεγαλύτερους συνεχίζονται οι επεμβάσεις της αστυνομίας για να διαλύσει τους καταυλισμούς διαμαρτυρίας που στήνουν Αμερικανοί φοιτητές σε πανεπιστήμια από την ανατολική στη δυτική ακτή των ΗΠΑ.
Νωρίς το Σάββατο, η αστυνομία μπήκε στο Northeastern University στη Βοστώνη και προσήγαγε περίπου 100 φοιτητές. Την περασμένη εβδομάδα στο Κολούμπια έγιναν πάνω από 100 συλλήψεις (μεταξύ τους η κόρη της βουλευτού Ιλχάν Ομάρ), οι περισσότερες που έχουν γίνει στο πανεπιστήμιο από την εποχή του Βιετνάμ.
Τα πανεπιστήμια συγκλονίζονται από τις συγκεντρώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, από διαδηλώσεις, καταλήψεις, κατά του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας. Με τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας να μετρά έξι μήνες, οι εικόνες που έρχονται από την περιοχή, οι αναφορές για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς μεταξύ τους και παιδιά που επιμένουν να πυροδοτούν το κύμα διαμαρτυρίας.
Τα αιτήματα, όπως τα καταγράφει το BBC, κινούνται λίγο ως πολύ στο ίδιο πλαίσιο: Οι φοιτητές ζητούν από τους διευθυντές των πανεπιστημίων να αποεπενδύσουν τα κεφάλαια των σχολών από εταιρείες που θεωρούν ότι συνδέονται με τον πόλεμο του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, να διακόψουν τους δεσμούς με ισραηλινά ακαδημαϊκά ιδρύματα και να ζητήσουν κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας.
Είναι όμως η απάντηση που δίνουν τα πανεπιστήμια η λύση ή μια αφορμή για να επεκταθούν και άλλο οι διαμαρτυρίες;
Αρχή από τη Νέα Υόρκη
Όλα ξεκίνησαν από την απόφαση του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη να διαλύσει την κατασκήνωση φοιτητών που διαμαρτύρονταν για τη συνεργασία του ιδρύματος με εταιρείες που στηρίζουν το Ισραήλ, όπως βέβαια διαμαρτύρονταν για τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας.
Η πρόεδρος του ιδρύματος Μινούς Σαφίκ ήταν πιεσμένη. Είχε παραστεί σε ακρόαση του Κογκρέσου όπου κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για αντισημιτισμό στο ίδρυμα και τι κάνει για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Το μήνυμά της στην τετράωρη ακρόαση: η παραβίαση της πολιτικής έχει επιπτώσεις για τους φοιτητές που το πράττουν θα υπάρχουν επιπτώσεις.
Την επόμενη ημέρα, στις 18 Απριλίου, και οι φοιτητές αρνούνταν να φύγουν από το σημείο, κάλεσε την αστυνομία της Νέας Υόρκης και έδιωξε δια της βίας -και με αρκετές προσαγωγές- τους καταληψίες στον ανοιχτό προαύλιο χώρο. «Παρενοχλούσαν και εκφόβιζαν» τους συμφοιτητές τους, εξηγούσε η Σαφίκ.
Το κίνημα εξαπλώνεται
Σε κάθε περίπτωση, η οργή είναι το κοινό χαρακτηριστικό. Όσα έγιναν στο Κολούμπια κινητοποίησαν φοιτητές σε άλλα ιδρύματα. Οι διαδηλωτές θεωρούν ότι οι επεμβάσεις της αστυνομίας είναι αυτές που συντηρούν το κίνημα και καθοδηγούν την εξάπλωσή του.
Σειρά πήρε το Γέιλ, άλλο ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια στη χώρα και ακολούθησαν δεκάδες ακόμη από το ένα άκρο των ΗΠΑ στο άλλο.
Νοτιότερα, στο Τέξας, πολιτειακοί αστυνόμοι (κάποιοι ήταν έφιπποι) εισέβαλαν στο προαύλιο χώρο για να καθαρίσουν τον καταυλισμό των φοιτητών. Στην Ατλάντα η κάμερα έπιασε έναν αστυνομικό να συλλαμβάνει μια καθηγήτρια παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της.
Για τα πανεπιστήμια, όπως σημειώνει το BBC, τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις δύσκολες: Πώς προασπίζεται η ελευθερία του λόγου μαζί με την προστασία των φοιτητών; Πώς να αντιδράσει η αστυνομία την ώρα που κάθε επέμβαση μεταδίδεται ζωντανά από τα κοινωνικά δίκτυα;
Οι εβραϊκής καταγωγής φοιτητές λένε ότι η ασφάλειά τους απειλείται από όσα συμβαίνουν στις σχολές. Περιγράφουν καταστάσεις που ξεκινούν από ένα αίσθημα δυσφορίας και φτάνει σε ανοιχτές απειλές και κάποιους διαπληκτισμούς. Τα αντισημιτικά συνθήματα, όπου ακούγονται, είναι μια από τις βασικές αφορμές για να ζητήσουν οι πανεπιστημιακές αρχές την επέμβαση της αστυνομίας. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και διαδηλωτές που δεν αισθάνονται άνετα με τα αντισημιτικά περιστατικά ενώ δεν λείπουν και οι εβραϊκής καταγωγής που διαμαρτύρονται.
Είναι όμως το κίνημα μια αναγέννηση του αντιπολεμικού κινήματος της δεκαετίας του ‘60;
Η Μαριάν Χιρς, που μετείχε στις διαμαρτυρίες της δεκαετίας του 1960, δήλωσε στους δημοσιογράφους, ότι όπως και με τον πόλεμο του Βιετνάμ η κατάσταση στη Γάζα κάνει αδύνατο να συνεχίσει κανένας με ένα business as usual.
Δεν είναι απίθανο το κύμα να επηρεάσει και την κεντρική πολιτική σκηνή. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έχει επικριθεί από ορισμένους για την υποστήριξη προς το Ισραήλ (αν και επικρίνει πολλές από τις τακτικές της κυβέρνησης Νετανιάχου).
Ορισμένοι Δημοκρατικοί, αναφέρει το BBC, φοβούνται ότι χιλιάδες διαδηλωτές θα κατακλύσουν το εθνικό συνέδριο στο Σικάγο το καλοκαίρι όπου, εκτός απρόοπτου, θα χριστεί υποψήφιος πρόεδρος. Κατά σύμπτωση το συνέδριο τω Δημοκρατικών το εκλογικό και κοινωνικά καυτό 1968 είχε γίνει και αυτό στο Σικάγο.
