Λένε ότι οι πιο σκληρές και ανηλεείς αντιδικίες είναι οι οικογενειακές. Και δεν έχουν άδικο, καθώς οι δικαστικές αίθουσες βρίθουν τέτοιων παραδειγμάτων διαχρονικά. Υποθέσεις στις οποίες βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα καλά κρυμμένα μυστικά που αν δεν υπήρχε αντιδικία θα έμεναν κουκουλωμένα και θα περνούσαν στη λήθη. Είναι οι εξοντωτικές επιχειρηματολογίες των δικηγόρων για να μορφώσει συνολική εικόνα ο δικαστής για το επίδικο. Το μόνο βέβαιο και ανεξάρτητα από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι ότι στο τέλος τίποτα δεν μένει ίδιο και οι σχέσεις των αντιδίκων θρυμματίζονται οριστικά και αμετάκλητα.
Τους τελευταίους μήνες εξελίσσεται ένας μεγάλος δικαστικός αγώνας ανάμεσα στον διακεκριμένο επιχειρηματία Πάνο Γερμανό και το γνωστό πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ομώνυμου «Ομίλου Γερμανός» Κώστα Καραφωτάκη, ο οποίος από τον Σεπτέμβριο του 2019 έχει αποχωρήσει από την εταιρεία.
Μια αποχώρηση που, όπως έγινε γνωστό τότε μέσω των δελτίων Τύπου της εταιρείας, ήταν… βελούδινη και κοινή συναινέσει καθώς είχε συνοδευτεί και με γιορτινή αποχαιρετιστήρια εκδήλωση στην οποία μετείχαν όλα τα στελέχη του μεγάλου πολυεθνικού ομίλου. Φεύγει το μέλος μιας οικογένειας… Οπως όμως έδειξε η συνέχεια, άλλο το φαίνεσθαι και άλλο το γίγνεσθαι. Κάτι έβραζε εκεί μέσα… Από την επομένη της αποχώρησης ο Κ. Καραφωτάκης ήρξατο χειρών αδίκων, όπως υποστηρίζουν από την πλευρά του Π. Γερμανού, καθώς ξεκίνησε δικαστικό αγώνα εναντίον του επί 22 χρόνια εργοδότη του ο οποίος εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να μη μείνει με σταυρωμένα χέρια.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια πολυεπίπεδη δικαστική διαμάχη κατά την οποία τα στοιχεία που έρχονται στο φως από τα νομικά γραφεία και η ανταλλαγή επιχειρημάτων θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν μια χολιγουντιανή ταινία που τα έχει όλα. Από την ανέλιξη ενός «ταπεινού λογιστή» από τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης σε ανώτατες διοικητικές θέσεις του τεράστιου ομίλου του Πάνου Γερμανού, τον χορό των εκατομμυρίων σε μισθούς και μπόνους, την αλλαγή τρόπου ζωής με σπίτια στο Παλαιό Ψυχικό, εξοχικά σε δημοφιλή νησιά, ακριβά γούστα με Porsche, εστιατόρια πολυτελείας όπου έρρεαν η σαμπάνια και τα ακριβά κρασιά, επίδειξη νεοπλουτισμού, μέχρι και κρυφές από το αφεντικό προσωπικές μπίζνες στο real estate και στο χρηματιστήριο, κατά τους ισχυρισμούς πάντοτε της πλευράς Γερμανού.
Ο Πάνος Γερμανός είχε εμπιστευτεί τον πρώην συνεργάτη του σε τέτοιον βαθμό ώστε να τον τοποθετήσει CEO στην εταιρεία του, ενώ του παρείχε αμοιβές της τάξης του 1 εκατ. ετησίως και του έδωσε μπόνους που ξεπερνούσε τα 10 εκατ. ευρώ για την πώληση θυγατρικής εταιρείας του ομίλου στην Πολωνία
Ενα personal story στο οποίο δεσπόζουν διεκδικήσεις ένθεν κακείθεν δεκάδων εκατομμυρίων, δωρεές και μπόνους εκατομμυρίων από τον εργοδότη στο πρώην στέλεχός του, αλλά και η δίψα για προβολή και επίδειξη του Κ. Καραφωτάκη κόντρα στη γενική αρχή του ιδρυτή και μεγαλομετόχου του ομίλου για χαμηλούς τόνους και αποχή από τα φώτα της δημοσιότητας, έναν τρόπο ζωής που, όπως όλοι γνωρίζουν, ακολουθεί ο ίδιος ο ιδρυτής εδώ και δεκαετίες.
Πασπαλισμένα όλα αυτά από το χέρι ενός καλού σεναριογράφου με συναισθηματικά στοιχεία όπως η αγνωμοσύνη, η ηθική απαξία, η προδοσία, η ματαιοδοξία και η αχαλίνωτη έπαρση του πρώην υπαλλήλου πως αυτός έκανε πλούσιο τον Π. Γερμανό, είναι βέβαιο ότι θα κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.
Τα χρυσά συμβόλαια
Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μέχρι το 1998, οπότε ο Κ. Καραφωτάκης προσελήφθη στην εταιρεία Γερμανός, δούλευε σε ένα μικρό λογιστικό γραφείο ως λογιστής. Στην αρχή τοποθετήθηκε σε μια θυγατρική του Π. Γερμανού στην Ουκρανία ως οικονομικός διευθυντής, γιατί δεν είχε τα τυπικά προσόντα να υπογράφει ως διευθυντής Λογιστηρίου. Σύντομα έγινε γνωστή στην εταιρεία η κλίση του προς την ενασχόληση με το Χρηματιστήριο και γι’ αυτό στις αρχές του 2000, τότε που η Γερμανός ΑΒΕΕ εισήχθη στο Χ.Α., μεταφέρθηκε στην κεντρική διοίκηση και ανέλαβε διευθυντής Σχέσεων με τους Μετόχους, θέση που κράτησε έως το 2006, οπότε και πωλήθηκε η εταιρεία Γερμανός στην Cosmote.
Ο Κώστας Καραφωτάκης μέχρι το 1998, όταν προσελήφθη στην εταιρεία Γερμανός, δούλευε σε ένα μικρό λογιστικό γραφείο
Στη συνέχεια, το 2007, ο Κ. Καραφωτάκης τοποθετήθηκε από τον Π. Γερμανό στην εταιρεία Olympia ως γενικός διευθυντής με μισθό 13.000 ευρώ, θέση που κράτησε έως το 2016. Το 2016 ο Π. Γερμανός αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά του Κ. Καραφωτάκη κατά την κορύφωση της ελληνικής οικονομικής κρίσης, το 2012-13, στην επιτυχή διαχείριση της ρευστότητας του ομίλου και των τραπεζικών, τον τίμησε με τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, θέση που κατείχε ο ίδιος ο Π. Γερμανός.
Μια κίνηση από την πλευρά του μεγαλομετόχου που συνοδεύτηκε με τα απαραίτητα κίνητρα και προϋποθέσεις ώστε να αφοσιωθεί ο Κ. Καραφωτάκης απερίσπαστος στο ιδιαίτερα απαιτητικό έργο της διεύθυνσης και στρατηγικής ηγεσίας του ομίλου μακριά από κάθε οικονομική ανησυχία και προβληματισμό.
Ετσι, αύξησε τον μισθό του σε 32.400 ευρώ τον μήνα που μαζί με τις άλλες παροχές ισοδυναμούσε με περίπου 1 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ηταν φανερό ότι ο άνθρωπος «άλλαξε πίστα», προφανώς με την αξία του, την οποία πάντως αναγνώρισε και επιβράβευσε ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Π. Γερμανός.
Ο Π. Γερμανός έκανε εκατομμυριούχο τον Κ. Καραφωτάκη. Δικαίως ή αδίκως, τον έκανε πάντως εκατομμυριούχο. Και ο άγραφος κανόνας της ηθικής, ακόμα και στις μπίζνες, λέει ότι το χέρι που σε ταΐζει (με εκατομμύρια μάλιστα) δεν γυρνάς να το δαγκώσεις. Για την ακρίβεια, ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος Ερικ Χόφερ είχε γράψει: «Οι άνθρωποι που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει συνήθως γλείφουν την μπότα που τους κλωτσάει»
Επιπρόσθετα, ενέταξε τον Κ. Καραφωτάκη σε πρόγραμμα κινήτρων αμοιβής που θα λάμβαναν στελέχη του ομίλου σε περίπτωση που πωλούνταν η συμμετοχή της εταιρείας στην πολωνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Play, παρότι ο ίδιος, όπως υποστηρίζει η πλευρά Γερμανού, ουδέποτε ασχολήθηκε ουσιαστικά με το συγκεκριμένο project αφού πήγε για πρώτη φορά στην Πολωνία το 2018, αφότου εισήχθη η εταιρεία στο Χρηματιστήριο.
Οταν η Play μπήκε στο Χρηματιστήριο της Βαρσοβίας ενεργοποιήθηκε το εν λόγω ιδιωτικό συμφωνητικό και έτσι ο Κ. Καραφωτάκης έφτασε, εξαιτίας της ασυνήθιστα μεγάλης εμπορικής επιτυχίας, να δικαιούται το ασύλληπτο ποσό σχεδόν των 16 εκατ. ευρώ. Τελικά προκαταβλήθηκαν σε αυτόν 10 εκατ. από το μπόνους, ενώ το υπόλοιπο δεν του καταβλήθηκε γιατί ενεργοποιήθηκε σχετικός όρος του συμφωνητικού, καθώς, όπως ισχυρίζεται η πλευρά Γερμανού, «διαπιστώθηκε ότι ο Καραφωτάκης με την παράλληλη ενασχόλησή του με τις προσωπικές του εταιρείες, την πλημμελή ενασχόληση με τα καθήκοντά του ως CEO, παραβίασε τους όρους χρηστής εταιρικής διακυβέρνησης προκαλώντας οικονομική ζημιά ύψους περίπου 14 εκατ. στον όμιλο».
Ποσό που διεκδικεί να πάρει πίσω τώρα η πλευρά Γερμανού από τον Κ. Καραφωτάκη, ενώ ο τελευταίος με δική του αγωγή διεκδικεί άλλα 13 εκατ. πέραν των 10 εκατ. που έχει πάρει διότι τόσα θεωρεί πως έπρεπε να ήταν το μπόνους με βάση έναν δικό του τύπο υπολογισμού.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό το μπόνους που έχει πάρει ο Κ. Καραφωτάκης από τον Π. Γερμανό, καθώς ο τελευταίος του έχει κάνει και δωρεά το 6% των μετοχών της Olympia, που είναι η μητρική εταιρεία του ομίλου, με στόχο να αφοσιωθεί πλήρως στο ιδιαίτερα απαιτητικό στρατηγικό πλάνο του ομίλου. Η αξία αυτού του ποσοστού το οποίο κατέχει ο Κ. Καραφωτάκης υπολογίζεται σε 41 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, οι αναπόδεικτοι ισχυρισμοί του πρώην στελέχους πως αυτός έκανε πλούσιο τον Π. Γερμανό αντιστρέφονται γιατί στην πράξη αποδεικνύεται πως ο Π. Γερμανός έκανε εκατομμυριούχο τον Κ. Καραφωτάκη. Δικαίως ή αδίκως, τον έκανε πάντως εκατομμυριούχο. Και ο άγραφος κανόνας της ηθικής, ακόμα και στις μπίζνες, λέει ότι το χέρι που σε ταΐζει (με εκατομμύρια μάλιστα) δεν γυρνάς να το δαγκώσεις. Για την ακρίβεια, ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος Ερικ Χόφερ είχε γράψει: «Οι άνθρωποι που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει συνήθως γλείφουν την μπότα που τους κλωτσάει».
