Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Ελευθερία Τζανακούλη και την PineiosNews παραχώρησε η συγγραφέας Ιωάννα Γκανέτσα.
Ο έρωτας, η αγάπη και το πάθος αναπτύσσονται με τον πιο όμορφο τρόπο στην παρακάτω συζήτηση.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΖΑΝΑΚΟΥΛΗ
1) Πού πηγαίνουν οι έρωτες όταν τελειώσουν Ιωάννα Γκανέτσα;
Οι πραγματικοί έρωτες, αυτοί που έζησαν την άνοδο και την πτώση όπως τους έπρεπε, πηγαίνουν εκεί που ανήκουν, εκεί που ανέκαθεν ζούσαν: στην καρδιά. Τα αντικείμενα που κάποτε συνδέσαμε και μάς είναι πολύτιμα, πράγματα που αν και δεν έχουν αντικειμενική αξία είναι μεγάλης συναισθηματικής αξίας, πολύτιμα γιατί είναι καλυμμένα με το αόρατο πέπλο των συναισθημάτων που βιώσαμε, πηγαίνουν –γιατί όχι;- σε μουσείο: Το μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων. Μουσείο υπαρκτό, στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας, το οποίο επισκέφθηκα για τις ανάγκες της έρευνας για το βιβλίο και είδα από κοντά τι είδους αντικείμενο μπορεί κάποιος να θεωρεί τόσο σημαντικό ώστε παρόλο που είναι έτοιμος να το αποχωριστεί, να το βγάλει από τη ζωή του, δε θέλει να το πετάξει και το δωρίζει τελικά στο πρωτότυπο αυτό μουσείο, μαζί με την ιστορία έρωτα ή αγάπης που το συνοδεύει.
2) Πώς θα χαρακτήριζες μια καρδιά που πόνεσε αλλά συγχώρεσε;
Γιατί για να στείλεις κάτι σε ένα μουσείο σημαίνει ότι είσαι έτοιμος, συνεπώς έχεις ξεμπερδέψει με όλα τα συναισθήματα που τον συνοδεύουν, μέσα σε αυτά και ο πόνος ή η όποια προδοσία.
Μια καρδιά που συγχωρεί είναι –αν μη τι άλλο- όμορφη, δυνατή, έτοιμη. Και συγχωρώ, βεβαίως, δε σημαίνει δέχομαι πίσω ή κάνω υποχωρήσεις. Καθένας κάνει ό,τι αισθάνεται. Συγχωρώ σημαίνει αφήνω κάτι πίσω, ακόμη κι αν αυτό που αφήνω είναι –τελικά- όλος ο έρωτας. Είναι το σημείο που μέσα σου ξέρεις ότι πάντα υπάρχει η επόμενη μέρα ή ο επόμενος έρωτας. Ευτυχώς!
3) Άνευ όρων και ορίων συναίσθημα, λοιπόν, ή συγκρατημένους έρωτες, λαμβάνοντας υπόψη την αλήθεια ότι κάπου στη διαδρομή μας περιμένει ο πόνος;
Προσωπικά, προτιμώ ένα μουσείο γεμάτο ραγισμένους έρωτες παρά μια ζωή άδεια από έρωτα. Οι άνθρωποι που έχουν ερωτευτεί βαθιά και έχουν προκαλέσει τον έρωτα ξεχωρίζουν στο πλήθος, δίνουν σημασία στο συναίσθημα, ζουν με πάθος. Το ασφαλές περιβάλλον, το σεξ χωρίς συναίσθημα, η σιγουριά μιας πατέντας σε συμπεριφορές και ανθρώπους που διαλέγουμε για εραστές ή συντρόφους είναι ναι μεν πλευρές της ζωής όμως χωρίς τον έρωτα στη διαδρομή δεν υπάρχει ταξίδι. Και ωραιότερο ταξίδι μακράν είναι αυτό που περιλαμβάνει την καρδιά, το μυαλό και το σώμα την ίδια στιγμή. Τα υπόλοιπα είναι απλώς stopovers: ενδιαφέροντα όσο παραμένουν σύντομα.
4) Λένε ότι μια περίοδος χωρισμού ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα. Συμφωνείς με αυτό;
Ναι. Αν και μεσοδιάστημα, δηλαδή χάσιμο χρόνου τρόπον τινά, η απόσταση που παίρνουν κάποιες φορές οι εραστές, ο χωρισμός – με το ρίσκο πάντα να μην είναι παροδικός αλλά μόνιμος- είναι μια καλή ευκαιρία να ανακαλύψουν πόσο δυνατό είναι αυτό που νιώθουν. Οι μετριότητες δεν αντέχουν στο χρόνο, είναι λάμψεις φωτός στο σκοτάδι. Ο πραγματικός έρωτας είναι το φως που το φωτίζει.
5) Ποιο είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα στον έρωτα;
Να μην παίζεις δίκαια, τίμια. Μιλώντας βεβαίως για τον αληθινό έρωτα, όχι τις μέρες που σκορπίζουμε σε έρωτα μέχρι να βρούμε κάτι που πραγματικά θα συγκλονίσει το μέσα μας. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, άλλο κεφάλαιο. Ο δυνατός έρωτας είναι βιβλίο ολόκληρο, η ιστορία δυο ανθρώπων που έζησαν την αρχή, τη μέση και το τέλος του. Γιατί στο φινάλε φαίνεται ο έρωτας. Τι ήταν, τι έμεινε, ποια θέση έχει από εκεί και έπειτα στην καρδιά μας.
6) Οι ήρωες σου τόσο στο προηγούμενο βιβλίο σου «Το άνθος της ζωής» όσο και στο νέο «Το μουσείο των ραγισμένων σχέσεων», Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ και τα δυο,παίζουν τίμια το παιχνίδι του έρωτα;
Προσπαθούν, αρκετά τίμια θα έλεγα. Είναι άνθρωποι σύγχρονοι που δοκιμάζουν, δοκιμάζονται, κάνουν λάθη, πληγώνουν και πληγώνονται αλλά δεν κάνουν τίποτα με δόλο. Η αδυναμία τους είναι γήινη, ανθρώπινη, δική μας. Είναι τρωτοί, είναι σαν όλους εμάς. Άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν μια καθημερινότητα προσθέτοντας λίγη από τη μαγεία έρωτα.
7) Πότε τελειώνει ένας αμφίδρομος έρωτας;
Όταν οι εραστές παύουν να είναι φίλοι. Η αγάπη δεν είναι ποτέ αρκετή. Χρειάζονται κι άλλα πράγματα για να κρατηθεί μια σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων που κάποτε ερωτεύτηκαν και αργότερα αγαπήθηκαν. Η πραγματική αγάπη δεν τελειώνει, εκτός κι αν τη αμαυρώσεις, της φερθείς πολύ άσχημα, την προδώσεις βαθιά. Η επιθυμία του «μαζί», ωστόσο, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Θέλει κοινά θέλω, κοινά όνειρα, κοινές υποχωρήσεις. Κι όλα αυτά δεν χορταίνουν μόνο με έρωτα. Χρειάζονται κατανόηση, την κατανόηση δυο φίλων που -ενώ ξέρουν τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό ο ένας του άλλου- θέλουν ο ένας τον άλλο στη ζωή τους όπως είναι.
8) Τελικά, ό,τι είναι γραφτό να υπάρξει, θα ζήσει;
Δεν πιστεύω μόνο στη μοίρα, το τυχαίο, τη συνάντηση. Πιστεύω επίσης στο κυνήγι, τη διεκδίκηση στόχων, ερώτων, της ίδιας της ζωής. Δεν επιλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε αλλά σίγουρα επιλέγουμε για ποιον θα προσπαθήσουμε, όπως αντίστοιχα δεν επιλέγουμε την αρχή, τη ζωή στην οποία ερχόμαστε, αλλά σίγουρα επιλέγουμε τι θα κάνουμε με αυτή από εκεί και πέρα.
9) Καταπιάνεσαι επιτυχημένα με το θέμα του έρωτα, από διαφορετική οπτική σε κάθε βιβλίο σου. Στο βιβλίο σου «Το άνθος της ζωής» ο έρωτας χτυπά δυο ανθρώπους στη δεκαετία των 30 με 40 που ερωτεύονται και αντιστέκονται στον έρωτα –ο καθένας για τους λόγους του- ενώ στο βιβλίο «Το μουσείο τω ραγισμένων σχέσεων» η αφήγηση ξεκινά με έναν έρωτα σε πιο ώριμη ηλικία, αυτή των 45-55, που δεν έχει σβήσει τελείως, παρόλο που διανύει μια μεγάλη περίοδος χωρισμού. Ποιο είδος έρωτα να περιμένουμε από το επόμενο βιβλίο;
Ο έρωτας είναι ανεξάντλητο πεδίο δράσης και το χρησιμοποιώ στα βιβλία μου για να ξεδιπλώσω ανθρώπινες συμπεριφορές και συναισθήματα οπότε, ναι, σίγουρα υπάρχει και στο επόμενο βιβλίο. Ωστόσο, επειδή θέλω να εξελίσσομαι και κάθε βιβλίο είναι ένα νέο εγχείρημα, εκτός της έρευνας που κάνω σε νέο αντικείμενο με αφορμή τον έρωτα προσθέτω κι άλλα στοιχεία. Θα ήταν τουλάχιστον βαρετό να γράφω με πατέντες, αλλάζοντας απλώς τα ονόματα των ηρώων. Το μόνο που θέλω να μένει ίδιο στα βιβλία μου είναι ο έρωτας. Οι συνθήκες, οι χαρακτήρες, οι εποχές, όλα τα άλλα ξεκινούν κάθε φορά από την αρχή. Κάθε βιβλίο ένα μοναδικό ταξίδι! Απολαύστε ελεύθερα!
* Το “Museum of Broken Relationships” στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας οδηγεί τον επισκέπτη σε ένα συναισθηματικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Είναι ο τόπος όπου ζουν οι αναμνήσεις, ο χώρος όπου φυλάσσονται οι πολύτιμες στιγμές, το παράθυρο στην ψυχή εκείνων που ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, πόνεσαν και προχώρησαν παρακάτω, χωρίς να ξεχνούν όσα έζησαν. Είναι ένα μουσείο για σένα, για εμάς, για τον τρόπο που κερδίζουμε και χάνουμε στον έρωτα, για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις νίκες και τις ήττες μας στις ανθρώπινες σχέσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
