Αν δεν σοκαριστούμε, δεν θα αλλάξουμε. Είναι απλό. Και γι’ αυτό η Ελλάδα παραμένει σταθερά στην πρώτη τριάδα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα περισσότερα θύματα από τροχαία δυστυχήματα. Δεν μας φταίνε οι δρόμοι, δεν μας φταίει η τύχη, μας φταίει η αδιαφορία.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που δεν κόστισε ούτε ένα ευρώ στο Δημόσιο και έγινε με τη συνεργασία των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Ούτε ονόματα, ούτε αριθμοί δόθηκαν σε κανέναν. Κι όμως, κάποιοι έσπευσαν να καταθέσουν αγωγές. Γιατί; Επειδή τους ενόχλησε που κάποιος τόλμησε να τους θυμίσει ότι οι δρόμοι δεν είναι παιχνίδι και ότι το τιμόνι σκοτώνει όταν δεν υπάρχει σεβασμός. Τους σόκαρε ότι το κράτος του θύμισε το αυτονόητο: ότι ως οδηγοί δεν το… έχουμε. Και αυτό το αποδεικνύουν ακριβώς αυτό που έγραφε το μήνυμα του Μεταφορών: οι 14 νεκροί στην άσφαλτο την 28η Οκτωβρίου του 2024.
Στην Ευρώπη που τόσο συχνά επικαλούμαστε, τα κράτη δεν στέλνουν απλά ένα SMS. Προβάλλουν σποτ που κόβουν την ανάσα. Στη Γαλλία, στην Αγγλία, στην Ιρλανδία, βλέπεις διαφημίσεις με αίμα, με κραυγές, με εικόνες που σε ταρακουνούν. Όχι γιατί τους αρέσει η υπερβολή, αλλά γιατί έχουν καταλάβει ότι μόνο έτσι σώζονται ζωές. Αν δεν νιώσεις το σοκ, δεν αλλάζεις συμπεριφορά.
Εδω, αντιθέτως, έχουμε μάθει να ενοχλούμαστε από την αλήθεια. Μας πειράζει το SMS αλλά όχι το αλκοόλ στο τιμόνι. Μας ενοχλεί η υπενθύμιση, αλλά όχι το γεγονός ότι κάθε εβδομάδα χάνονται οικογένειες στην άσφαλτο. Κάποιοι θεωρούν το SMS «παραβίαση προσωπικών δεδομένων», ενώ η καθημερινή παραβίαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας περνά αδιάφορη.
Η ουσία είναι μία: αν δεν καταλάβουμε πόσο βαθιά κοινωνική πληγή είναι τα τροχαία, θα συνεχίσουμε να μετράμε θύματα σαν στατιστικές. Και τότε δεν θα μας σώσουν ούτε τα δικαστήρια ούτε οι νόμοι. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Είναι πολιτισμικό.
Ας σοκαριστούμε, λοιπόν. Ας θυμώσουμε με τον εαυτό μας, όχι με το SMS. Γιατί μόνο αν πονέσουμε πραγματικά, θα αρχίσουμε να οδηγούμε με μυαλό, σεβασμό και συνείδηση. Η οδική ασφάλεια δεν είναι δικαίωμα — είναι υποχρέωση απέναντι στη ζωή.
